Dar, paniek, stappen en andere ervaringen
Door: Demi Verbeek
Blijf op de hoogte en volg Demi
10 November 2014 | Tanzania, Nyangao
Hallo allemaal,
Het is een tijdje geleden dat ik geschreven heb, maar hier even een up-date...
Twee weken geleden moest ik naar Dar es Salaam omdat ik (helaas) een ontstoken verstandskies had gekregen. In mijn omgeving zit er geen tandarts waar je naar toe zou willen, dus dat betekende een 9 uur durende busreis, een lekkere hotelkamer en uiteraard een tripje naar Dar. Klinkt allemaal zo slecht nog niet (naast een kloppende kies).
Het was ook heerlijk om weer in een stad te zijn, waar hoge gebouwen om je heen zijn en waar je sirenes hoort.
Als je na bijna 2 maanden in een dorp te zitten waar niks, maar dan ook niks is, is het echt een verwennerij! De eerste avond hebben we heerlijk pizza gegeten, waar we alle twee heel gelukkig van werden. Dat geluk werd een beetje verstoord toen ik in de tandartsstoel zat. Helaas kan ik niet zeggen dat ik daar stoer in die stoel zat en het allemaal maar over me heen liet komen... Nee in plaats daarvan, zat ik vrij in paniek te bedenken dat ik straks een spuit in mijn mond zou krijgen en waar de eerst mogelijke ontsnappingsuitgang was. Deze was er niet en dus had ik geen andere keuze dan een spuitje. Gelukkig was de tandarts erg aardig en probeerde me gerust te stellen. Achteraf gezien, viel het allemaal wel mee...
We zijn twee dagen daarna nog naar de ‘’shopping mall’’ geweest, waar ik een grote bak ijs heb genomen.
Eenmaal weer terug in Nyangao, werden we uitgenodigd om een nachtdienst te draaien op delivery (verloskunde afdeling). Voor mij helemaal gaaf, aangezien ik erg geïnteresseerd ben in verloskunde. Ook hier word je weer even met de feiten geconfronteerd. Het is een totaal andere wereld dan Nederland, waarin ik geregeld tot 10 moet tellen.
Ik vond de bevalling prachtig om te zien en was ook verbaasd dat het vruchtenwater met donder en geweld naar buiten spoot, met als gevolg, een natte mauw en arm....
Maar goed dat is allemaal vergeten en vergeven als je een pasgeboren baby in je armen hebt. Die nacht heb ik twee bevallingen gezien, een vroeggeboorte en bij de ander zat het kind vast in het baringskanaal, waardoor het dreigde te stikken. Bij beide is (gelukkig) alles goed gekomen.
Inmiddels zit ik in de 8ste stage week en ga ik nu meelopen op delivery. Hier heb ik ontzettend veel zin in!
Van het weekend zijn we weer naar Mtwara geweest om Muk, Daphne en Crista op te zoeken. We hebben twee Duitse meisjes ontmoet en zijn zaterdag met z’n vieren naar Mikandani geweest waar een klein paradijsje staat. In Mikandani staat een oud fort wat omgetoverd is naar een mooi hotel (MET ZWEMBAD!!!). Hier hebben we lekker de hele dag gezeten en zijn ’s avonds met z’n allen uit eten geweest. ’s Nachts hebben zijn we uit geweest naar een club in Mtwara, wat een hele ervaring was! Vier blanke meiden in een club waar geen andere blanken mensen zijn... dan val je op, maar ondanks dat hebben we een ontzettende leuke avond gehad. Nadat iemand bijna zijn tong in mijn oor had gestoken, zijn we naar huis gegaan.
Nu zijn we al weer over de helft en verbaas ik me enorm hoe snel de tijd gaat. Time flies when your having fun!
Het is een tijdje geleden dat ik geschreven heb, maar hier even een up-date...
Twee weken geleden moest ik naar Dar es Salaam omdat ik (helaas) een ontstoken verstandskies had gekregen. In mijn omgeving zit er geen tandarts waar je naar toe zou willen, dus dat betekende een 9 uur durende busreis, een lekkere hotelkamer en uiteraard een tripje naar Dar. Klinkt allemaal zo slecht nog niet (naast een kloppende kies).
Het was ook heerlijk om weer in een stad te zijn, waar hoge gebouwen om je heen zijn en waar je sirenes hoort.
Als je na bijna 2 maanden in een dorp te zitten waar niks, maar dan ook niks is, is het echt een verwennerij! De eerste avond hebben we heerlijk pizza gegeten, waar we alle twee heel gelukkig van werden. Dat geluk werd een beetje verstoord toen ik in de tandartsstoel zat. Helaas kan ik niet zeggen dat ik daar stoer in die stoel zat en het allemaal maar over me heen liet komen... Nee in plaats daarvan, zat ik vrij in paniek te bedenken dat ik straks een spuit in mijn mond zou krijgen en waar de eerst mogelijke ontsnappingsuitgang was. Deze was er niet en dus had ik geen andere keuze dan een spuitje. Gelukkig was de tandarts erg aardig en probeerde me gerust te stellen. Achteraf gezien, viel het allemaal wel mee...
We zijn twee dagen daarna nog naar de ‘’shopping mall’’ geweest, waar ik een grote bak ijs heb genomen.
Eenmaal weer terug in Nyangao, werden we uitgenodigd om een nachtdienst te draaien op delivery (verloskunde afdeling). Voor mij helemaal gaaf, aangezien ik erg geïnteresseerd ben in verloskunde. Ook hier word je weer even met de feiten geconfronteerd. Het is een totaal andere wereld dan Nederland, waarin ik geregeld tot 10 moet tellen.
Ik vond de bevalling prachtig om te zien en was ook verbaasd dat het vruchtenwater met donder en geweld naar buiten spoot, met als gevolg, een natte mauw en arm....
Maar goed dat is allemaal vergeten en vergeven als je een pasgeboren baby in je armen hebt. Die nacht heb ik twee bevallingen gezien, een vroeggeboorte en bij de ander zat het kind vast in het baringskanaal, waardoor het dreigde te stikken. Bij beide is (gelukkig) alles goed gekomen.
Inmiddels zit ik in de 8ste stage week en ga ik nu meelopen op delivery. Hier heb ik ontzettend veel zin in!
Van het weekend zijn we weer naar Mtwara geweest om Muk, Daphne en Crista op te zoeken. We hebben twee Duitse meisjes ontmoet en zijn zaterdag met z’n vieren naar Mikandani geweest waar een klein paradijsje staat. In Mikandani staat een oud fort wat omgetoverd is naar een mooi hotel (MET ZWEMBAD!!!). Hier hebben we lekker de hele dag gezeten en zijn ’s avonds met z’n allen uit eten geweest. ’s Nachts hebben zijn we uit geweest naar een club in Mtwara, wat een hele ervaring was! Vier blanke meiden in een club waar geen andere blanken mensen zijn... dan val je op, maar ondanks dat hebben we een ontzettende leuke avond gehad. Nadat iemand bijna zijn tong in mijn oor had gestoken, zijn we naar huis gegaan.
Nu zijn we al weer over de helft en verbaas ik me enorm hoe snel de tijd gaat. Time flies when your having fun!
-
10 November 2014 - 20:38
Wilma:
Mooi verhaal, fijn dat het goed gaat! Groetjes,
Wilma -
10 November 2014 - 22:15
Alda Van Staalduinen:
Jeetje Demi, wat dapper van je om naar die tandarts te gaan. Maar, je had waarschijnlijk geen keus. Even terugvliegen zat er ook niet in!
Oma zal het erg leuk vinden als zij hoort dat jij zo stoer meehelpt op verloskunde.
Gelukkig is er ook tijd om te ontspannen en lol te maken, maar pas op met die vreemde tongen in je buurt! Liefs uit Bergschenhoek. -
11 November 2014 - 13:11
Dinanda:
Hahahaha deem ik gier t uit om die tong -
18 November 2014 - 11:57
Arda De Zeeuw:
Dag Demi,
Wat fijn dat je Liza als steun en toeverlaat hebt, dan kan je direct je zenuwen, verbazing en verwondering kwijt. Dit zijn onvergetelijke ervaringen, denk ik. Erg leuk om je verhaal te lezen.
hartelijke groeten aan Muk en Maarten!
Jij en Liza gaan vast weer veel meemaken en leren de komende weken.
Liefs van Arda
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
